Vino je piće bez kojeg se danas ne može zamisliti druženje sa prijateljima ili porodicom a slobodno se može smatrati najstarijim proizvodom čovečanstva. Po nekim neproverenim izvorima prvi tragovi datiraju još iz 6000. godine pne. iz dela današnje Gruzije, odakle se velikom brzinom širi i zauzima sve veće teritorije i na taj način postaje najvažnije piće kraljeva Mesopotamije i Egipta.
U Egiptu se prvo put pominju vinske etikete sa natpisom koji govori o geografskom poreklu vina, iz čega možemo da zaključimo da su i stari Egipćani shvatali koja je uloga podneblja na dalji razvoj i stil vina. Nakon Egipta, vino se širi prvo na staru Grčku gde prvi put dobija i svog boga, Dionisa. Grci su sa osvajanjem Apeninskog poluostrva na njega preneli i vinsku kulturu, a samu zemlju nazvali Enotrija.
Veliki uticaj na širenje vinske kulture u svetu, a posebno na začeće vinograda u Francuskoj, imali su Stari Rimljani, koji su pored fantastičnog razvoja vinarstva u Rimu, vino predstavili i u danas veoma poznatim regijama poput Burgundije, Bordoa, Šampanje, Loare, Rone, Mozela i Rajne.
Svojim razvojem vinarstvo dobija sve veći značaj u višim slojevima stanovništva i postaje piće vlastele.
Glavnu ulogu u razvoju vinarstva već od 400. godine naše ere preuzima crkva i monaški redovi koji se od tog vremena brinu kako o vinogradima, tako i o stvaranju vina. Vino na taj način dobija i religiozni značaj i sve više se upotrebljava u religioznim obredima. Jedini region koji u to vreme nije bio pod uticajem crkve bio je Bordo koji se od sredine dvanaestog veka bavio komercijalnom stranom vinarstva i opskrbljivao žedno britansko kraljevstvo sa potocima Klareta, kako su Britanci nazivali crveno vino iz Bordoa.
Najveći razvoj vino doživljava u 16. i 17. veku kada se dešavaju prekretnice u proizvodnji i čuvanju vina. Pronalazak staklene čaše 1622. za koju je zaslužan Englez Dygbi, umnogome je promenio tok vinske istorije. Do tog trenutka, vino se uglavnom čuvalo u buradima, krčazima, koži i raznim sličnim sudovima koji nisu bili u stanju da sačuvaju vino na duže staze.
Pronalazak flaše, kao i uvođenje sumporisanja sudova u vinarstvo 1700. godine menja tu sliku i vina počinju da žive duže i da u toku svog sazrevanja menjaju svojstva i dobijaju takozvani buke.
Još jedan veliki pronalazak tog vremena određuje tok i pravac vinarstva i trendova u vinu.
Benediktanski sveštenik Dom Perignon početkom 18. veka biva svedok stvaranja čarolije i mehurića u boci i tako pravi jedno sasvim novo poglavlje u istoriji vinarstva i postavlja Šampanjac u sam vrh svetskih vina.
.svg)
